صاحبدلان

روزی مولا علی (ع) به بازار برده فروشها میروند.بین آن همه برده چشم حضرت به برده لاغر و نحیف می افتد که

داشت به حضرت نگاه میکرد.مولا نزدیک میروند و به صاحب برده ها میگویند:این برده را چند میفروشی؟

گفت:50دینار..

مولا گفتند : میخرمش...

صاحب برده ها گفت :ببخشید اشتباه گفتم ،قیمتش صددینار است...

مولا فرمودند میخرم...

فرد وقتی دید مولا اینقدر خواهان است طمع کرد و قیمت را بالا برد.و هربار مولا میگفتند میخرمش...

تااینکه بالاخره برده لاغر ونحیف با قیمت 50 دینار به مولا فروخته شد.

امام راه افتادند و برده لاغر و نحیف هم مثل کودکی که پشت سر مادر راه میرود آهسته پشت سر مولا گام برمیداشت...

اصحاب مولا به حضرت گفتند:آقا دیدید که چه کلاهی سرتان رفت؟

مولا با تبسم فرمودند: سرعلی کلاه نرفت...من برده ای را خریدم که برای حسینم جانش را باعشق می دهد.

کسی که زبانش را مبرند به جرم اینکه عاشق و دلباخته ی حسینم است

این برده ، میثم تمار است.

مولا،

من را نیز برای مهدی بخر!!