صاحبدلان

حجة الاسلام قرائتی میفرمودند:

یک خانمی بود فکرش کج بود.عقیده ای به زیارت و توسل و عبادت واینها نداشت.اصلا طور دیگری بود.ولی شوهرش مذهبی بود وخودش نبود.

به شوهرش گفت من میخواهم مشهد بروم ولی من را دور و اطراف حرم نبر.من را هتل هایی ببر که دور از حرم است.تو هرچه میخواهی برو دولیتر گریه کن .من حال حرم ندارم!من مشهد را میخواهم ولی نه برای حرمش!

شوهر هم گفت بسیار خوب.زنش را برد و آن هتل را گرفت و خودش هم حرم میرفت و زنش حرم نمیرفت.روز آخر که در ماشین نشستند بیایند ، این خانم گنبد را دید .گفت:یا امام رضا ما حرم نیامدیم اما به ما خوش گذشت.سفر خوشی بود ولو ما زیارت نیامدیم..

این را گفت و حرکت کردند.در ماشین این خانم خوابش برد.خواب دید که امام رضا فرمود : همین که در شهر من به شما خوش گذشت من راضی هستم.ما دوست داریم که کسانی که می آیند به آنها بد نگذرد.

وقتی امام رضا بااینگونه افراد اینچنین برخورد می کند با زائران واقعی خود چه رفتاری خواهد کرد؟